به گزارش مشرق به نقل از تابناک، در اوایل دهه ۱۳۴۰، قرارداد مونتاژ پیکان (آخرین مدل هیلمن هانتر؛ مدل ۱۹۶۶) در ایران بین شرکت ایران ناسیونال (ایران خودرو کنونی) و گروه صنعتی روتس (Group Rootes)، دارنده کارخانه تالبوت انگلستان، که در حال ورشکستگی بود، بسته و تولید این خودرو پس از یک دهه تولید در انگلستان در ایران آغاز شد.
بنا بر این گزارش، تولید این خودرو در کشور با فراز و نشیب‌های بسیاری همراه بوده و در مدت 38 سال از تولید و مونتاژ آن، تحولاتی در تولید این خودرو پدید آمد تا اینکه سرانجام در اردیبهشت ماه 1384 خبر توقف تولید این خودرو، منجر به آن شد که عملا تولید پیکان به فراموشی سپرده و آخرین پیکان تولیدی نیز به موزه منتقل شود.
اما هنوز یک دهه از این توقف تولید نگذشته که گویا باید دوباره این خودرو را از موزه بیرون آورده و راهی خیابان‌ها و جاده‌های کشور کنیم.
دلیل این امر، تحریم جدیدی است که ایالات متحده آمریکا از دیروز عیله کشور و به ویژه صنعت خودرو وضع کرده است؛ تحریمی که قرار است مستقیم خریداری و معامله ایران در قطعات خودرو با تکنولوژی بالا را هدف قرار داده و همه حوزه‌های خودرو اعم از سبک و سنگین و موتور سیکلت را در بر بگیرد.
در این رابطه امروز آرمان خالقی، عضو کارگروه حمایت از تولید کشور گفته اگر قرار است در شرایط تحریم قرار بگیریم، باید خودرویی تولید کنیم که سطح تکنولوژی پایینی داشته باشد، به همین دلیل، شاید در نوع موتور و قطعات مورد استفاده در صنعت خودرو تجدید‌نظر و در پایان، تکنولوژی تولید خودرو بازنگری شود.
به گفته وی، در دوران جنگ، واردات خودرو به کشور انجام نمی‌گرفت و معمولاً قطعات و موتور کامل وارد می‌شد و در کشور مونتاژ خودرو داشتیم.
وی افزود: شاید برای تأمین یک قطعه کوچک به خارج وابسته باشیم که در نتیجه، تکنولوژی تولید خودرو را باید تغییر دهیم که شاید در این زمینه مثلاً ناچار به تولید خودرویی مانند پیکان باشیم که دارای بدنه خودروهای جدید باشد، ولی موتور آن، همان موتور پیکان باشد.
گفته‌های آرمان خالقی درباره احتمال بازگشت پیکان به صحنه خودروی کشور، بی درنگ ذهن را به یاد دعواهای اخیری می‌اندازد که در صنعت خودرو و بر سر قیمت آن صورت گرفته است. بی‌گمان اگر بازگشت پیکان به صنعت خودروی کشور و تولید دوباره آن آنگونه که آرمان خالقی از آن سخن گفته، موضوع جدی باشد، باید برگی دیگر در پرونده کم کاری خودروسازان طی این سال‌هایی که از عمر صنعت خودروی کشور می‌گذرد، افزود.
بدون شک، بازگشت امروز پیکان به صنعت خودرو و حتی سخن گفتن از احتمال آن، ناشی از این است که صنعت خودرو نتوانسته در این مدت، فکری به حال بومی سازی قطعاتی کند که به وفور از آنها استفاده می‌شود و به مونتاژ آنها در خودرو بسنده کرده است.
همه دعاوی طی این مدت اکنون اثبات و دقیقا مشخص می‌شود که صنعت خودروی کشور در جایی که پاسخ اتهامات کارشناسان مبنی بر تکنولوژی و استاندار پایین و وابستگی شدید به خارج از کشور را می‌داده، تا چه میزان به واردات قطعات وابسته بوده و چگونه یک تحریم در صنعت خودرو منجر به آن می‌شود که فکر بازگشت به نیم قرن قبل در این صنعت به ذهن راه یابد.
حال با همه این تفاسیر، گویا باید دست از آمال و آرزوهای بلند‌‌پروازانه در صنعت خودرو برداشت؛ آمال و آرزوهایی که البته برای مصرف کننده ایرانی بلند پروازانه بوده و اکنون در جای جای دنیا، حق مصرف کننده، جزیی از استانداردهای الزامی خودروست. آیا باید دوباره به پیکان و موتور 1600 آن سلام کرد؟
هنوز یک دهه از توقف خودروی پیکان در کشور نمی‌گذرد که گویا باز هم باید به تولید این خودرو در کشور رضایت بدهیم؛ خودرویی که مدت‌ها از پرتیراژترین و ارزان‌ترین خودروهای کشور بود و به دلیل نداشتن استانداردهای روز، تولید آن متوقف شد. شاید از چندی دیگر شاهد حضور دوباره این خودرو در جاده‌ها و خیابان‌های کشور باشیم.
